Yeni Sağlık Raporları Yönergesi, Kaos Devam Etsin Diyor.

“Türkiye’de evlilik, işe giriş, maluliyet, askere elverişlilik, engellilik tespiti, okula kayıt, silah ruhsatı, spor lisansı, sürücü raporları gibi birçok konuda farklı amaçla sağlık raporları düzenlenmektedir. Kişilerin belirli haklardan yararlanabilmesi için zorunlu olan sağlık raporları, sağlık hizmet sunumunun en önemli hizmetlerinden biri haline gelmiştir.“ açıklaması ile karşılaştık. Sanki Türkiye denilen yer başka bir ülke ve T.C. Sağlık Bakanlığı da o başka ülkeden bahsediyordu. Ne garip ülke bu okula kayıt için bile rapor talep ediliyor der gibiydi, bu rapor bolluğuna bir son verilmeli der gibiydi, umutlandık…

Beklentimiz açıktı; “Bu bir yönergedir, Anayasamıza, yasalarımıza ve yönetmeliklere aykırı olamaz , onların bir kısmını yok sayamaz, o üst normlara uygun hazırlanmıştır” diye düşünüyorduk.

Oysa içeriğine bakınca hiç de beklentilerimizi karşılamadığı gibi bize yeni sıkıntılar yaratacak bir mantığı içerdiğini görmemiz çok sürmedi.

Bizim beklentilerimiz belliydi, bu beklentiler defalarca Bakanlıkla paylaşılmıştı. Yeni mevzuat hem vatandaşı hem hekimleri rahatlatacak , hem de gereksiz iş yükünü azaltacaktı;

Yani ilgili yönetmelikte bir aile hekiminin muayeneyle anlayamayacağı bir sorunun tespiti isteniyorsa, o raporda “sadece aile hekimi imzası yeterli” denmeyecekti. Örneğin madde bağımlılığı o raporu almaya engel ise, mutlaka ilgili alanın hekiminin de imzası istenecekti. Ve yine Tıbbi Deontoloji Nizamnamesi gereği bir hekimin tıbbi konularda hastasıyla ilgili başka uzmanlıklardan destek almasının, hastasını onlara sevk etmenin önü kesilemeyecek hatta teşvik edilecekti.

Hekimler tıbbi kanaat oluştururken kararlarında özgür ve bağımsız olmalı, başka uzmanlıklardan gerekiyorsa görüş alabilmelidir. Bu her hekimin hem hakkı hem de sorumluluğudur. Tanıya giden yolda hem teknolojik hem de uzmanlık görüşü anlamında en üst düzeyde güncel yaklaşımları kullanma mecburiyetimiz vardır. Sağlık Raporları konusunda da bir kişiye tam sağlıklı demek Bakanlığın yönergesinde tanımlandığı gibi basit fizik muayene ile verilebilir bir karar olamaz. Bu yönerge hiçbir hekimi eksik veya yetersiz muayene suçlamasıyla karşılaştığında hukuk karşısında koruyamaz. Tüm bunlara rağmen yönerge ekindeki işe giriş raporları formatında sevk hakkımızın bile elimizden alındığını görmekteyiz.

Oysa bu yönergede bu amacın karşılanmasına dair anlamlı bir değişiklik görmediğimiz gibi, hekimleri olası davalarda daha çok sıkıştıracak, olası rapor taleplerine daha çok maruz bırakacak, durum bildirir tek hekim raporu adı altında insanlara verilmesi imkansız “tam sağlıklıdır” tanılı imza içeren evrakların hayatımıza daha çok gireceğini anlıyoruz.

Yönerge sadece bunlarla da kalmamıştır.

İşe giriş raporlarını 6331 sayılı iş güvenliği ve işçi sağlığı konulu kanunun özünden uzaklaştırmıştır. Sürücü raporlarını sadece görme keskinliği bakılması gereken bir rapormuş gibi değerlendirmiştir.

Ülkemizde en çok cinayetin işlendiği silah olan yivsiz av tüfeği raporları konusunda etkin bir bedensel ve ruhsal muayene iradesi ortaya konmamıştır.

İlaç kullanım raporlarında çözüm üretilmemiş, kronik hastalar mağdur, hekimler iş yüküne tabi kılınmıştır.

Lisans dışı spor ve etkinlikler için rapor taleplerini önleyecek net bir madde bile konmamış, kurumlara bu konuda hiçbir önleyici emir verilmemiştir.

Yönergenin sağlık raporlarında olumlu anlamda birkaç nokta içerdiğini kabul etmekle birlikte , temel mantığının Sayın Bakanımızın ön sözde belirttiği gibi olmadığını, bu haliyle bu yönergeye uymamızın mümkün olmadığını , ilgili kanun ve yönetmeliklerle Anayasamızın temel hak ve yükümlülükklerine dair maddelerine uyacağımızı belirtmek zorundayız.

Tabi ki ayrıca hekimlerin de Türk Ceza Kanunu’nun görevi ihmal , görevi kötüye kullanma yine Borçlar Kanundaki özen yükümlüğü ve en çok da Tıbbi deontoloji Nizamnamesi’ndeki özgürlük ve bağımsızlık vurgusu ile en doğru kararları verebilmek adına yapılması gerekenleri yapmamızı emreden hükümlerini pas geçmeleri beklenemez.

Anayasamıza ,yasalara ve ilgili yönetmeliklere aykırı olmayan, halkımızın temel haklarını önemseyen ve güvence altına alan, hekimleri iş yükünden kurtarıp gerçek işlerine , tanı tedaviye,en çok da koruyucu hekimliğe zaman ayırmasını sağlayacak bir mevzuatın yazılmasını ve bunu da yine bu işin uygulayıcısı olan, pratiğini yapan bizlerle birlikte yapmasını talep ediyoruz.